CITATEN
uit: "Sylvia en andere verhalen"
Uit: Yvette
Nog gaf hij zich niet helemaal gewonnen. "Je bent gek, Yvette. Je bent nog zo jong." Ja, dat kon allemaal wel wezen, maar ik wilde maar één ding: HEM. Dat was het enige wat telde.
Ik kroop dicht tegen Sander aan. Nog heel even leek hij tegen zichzelf te vechten, toen trok hij me plotseling over zijn knieën, trok mijn rokje omhoog en gaf me een ongenadig pak op mijn billen. Oef, wat een harde handen had die man!
Uit: Sylvia en Ton
"Drie maal ongehoorzaam", zei Ton streng, nadat hij was uitgehijgd. "Wat moet ik daarvan denken?"
Sylvia snikte nu luid. "Ik ben zo'n mormel. Een slavinnetje mag niet aan haar eigen plezier denken, maar dat heb ik tòch gedaan, terwijl ik alleen aan jou had moeten denken. Dank je wel, dat je me niet hebt laten klaarkomen, zodat ik goed kan voelen hoe het hoort, en straf me alsjeblieft. Sla me op mijn kut, zodat ik kan leren me te beheersen als jij me dat beveelt."
Uit: Sylvia en Paul
Weet je: Dat gehijg en gekreun van die knul onder me, dat deed ìk, dat was mìjn werk, nou en dat gaf me een reuzekick. Ik voelde me ... ik voelde me ... ja, ik weet niet hoe ik dat nou moet zeggen ... kijk, Paul was ondertussen bezig me te vingeren aan het meest vrouwelijke orgaan dat ik heb, al zat er dan nog een broekje voor ... Zie je, ik voelde me toen ... vròùw, helemaal compleet vròùw ... ja, ik geloof dat het dàt was. Beter kan ik het denk ik niet uitleggen. In ieder geval was het een fantastische ervaring."
Uit: Vivian, Commando's leren
Wel wil ik nog een paar andere commando's oefenen. Ga staan. Eerst: kniel. Het volgende commando is namelijk 'sembah' en het geeft nu eenmaal het mooiste effect als je erbij knielt.
'Sembah' is maleis en betekent eigenlijk gewoon 'groet' of 'groeten'. Dat gebeurt op Aziatische wijze, met je handpalmen tegen elkaar en je vingertoppen omhoog. Doe dat ... juist. Op zich niet moeilijk, maar van belang is vooral dat je je handen op de juiste hoogte houdt. Ongeveer ter hoogte van je borst, niet lager dan strikt noodzakelijk is, maar niet zo hoog dat je met je ellebogen je borsten aan het gezicht onttrekt. Om dezelfde reden moet je je ellebogen niet te dicht bij elkaar houden. Aan de andere kant ook niet te ver uit elkaar, want dat staat, en voelt, krampachtig. Dus: sembah. Ja, handen iets hoger. Kniel, dus weer normaal knielen ... en sembah ... en kniel ... en sembah ... en rust.
Dan nu 'eerbied' of voluit 'betuig mij (of iemand anders) eerbied'. Begin met de sembah en kniel op één knie."
Vivian deed het en merkte dat het nog niet eens zo gemakkelijk was om haar evenwicht te bewaren.
"Let op je evenwicht", zei Bob dan ook. "Ik zie dat je op je rechterbeen knielt. Dat mag. Links was ook goed geweest, maar aangezien rechts voor jou kennelijk het meest comfortabel is, laten we het zo. Je begrijpt, neem ik aan, dat je deze beweging zo elegant mogelijk moet uitvoeren, zonder vreemd gezwaai voor je evenwicht. Je krijgt het beste resultaat door je been, je rechterbeen dus, in een vloeiende beweging als het ware naar achteren te laten glijden. Oefen dat even. ... Ja, goed. Let er alleen op, dat je niet te ver van mij af komt te zitten. Even een detail: Je mag de tenen van je rechtervoet krommen, maar dat gaat na een tijdje wat krampachtig aanvoelen. Je mag je voet bij het achteruitglijden ook naar binnen buigen als je wilt, maar dan zit je een beetje wankel. Je moet van te voren kiezen, want als je eenmaal geknield zit, mag je niet meer van houding veranderen. Duidelijk?
We hebben nu twee elementen van het commando 'eerbied'. Het derde element is, dat je je hoofd buigt. Dat doe je terwijl je knielt en niet pas achteraf. Vervolgens blijf je onbeweeglijk zitten. Nog één ding: als ik alleen maar 'eerbied' zeg en niet voluit 'betuig mij eerbied', betekent dat dat je eerbied moet betuigen aan mij, en niet aan iemand anders. Ga staan, rust ... en eerbied."
Vivian legde haar handen tegen elkaar, schoof haar rechterbeen naar achteren en boog haar hoofd. Het ging nog niet helemaal van een leien dakje en Bob zei dat ze ook dit commando nog goed moest oefenen. Hij nam haar kin in zijn hand en tilde haar hoofd op. Afwachtend, onderdanig, keek ze hem in zijn ernstige ogen. Zijn blik verzachtte zich, hij bukte zich en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Vivian voelde zich ineens heel gelukkig. Een kus van de meester; daar deed je het toch allemaal voor.
Bob legde een ogenblik zijn handen op haar bovenarmen, met even de suggestie van zijn vingers dat hij haar wilde optillen. "Dat is het teken dat je mag opstaan", legde hij uit. "Ik had ook gewoon 'rust' kunnen zeggen, maar het op deze manier aanraken van je bovenarmen na het commando 'eerbied' heeft dezelfde betekenis en past beter bij de sfeer van dat commando. Je moet het zo zien: als je eerbied betuigt, vorm je een levend kunstwerk. Door dat gebaar van mijn vingers tegen je bovenarmen, dat in feite een intiem gebaar is, geef ik aan dat ik het kunstwerk beëindig en dat ìk, jouw heer en meester, als enige het recht heb om dat te doen.
Uit: Engeltje, Meesterschap is vakmanschap
"Je krijgt nog straf voor je ongehoorzaamheid", zei hij na een poosje.
Angelique schrok, maar durfde niets te zeggen.
"Vind je zelf ook niet dat je straf hebt verdiend?" zei hij, haar strak in de ogen kijkend.
Ze knikte schuw.
Hij haalde twee klemmetjes tevoorschijn.
Uit: Martine, Droomjob
"Ik kom solliciteren", zei ik.
Hij keek op een lijst. "Bent u Martine?" (Het gebruik van enkel mijn voornaam verbaasde me in het geheel niet.) "Kleed u zich dan maar uit."
"Hier?"
"Nee, in Australië. Komt u solliciteren of niet?"
Ja, dat kwam ik doen. Ik vond het een raar idee dat ik me daarvoor moest uitkleden. Griezelig, maar op een spannende manier. Ergens had ik het gevoel dat ik zou moeten weigeren, maar ik kon het niet.
Uit: Wie het meeste durft
Er kwam nog steeds niemand aan en met kloppend hart stapte ik uit. Ik haalde diep adem. Naakt op de dijk, wat een waagstuk! Snel liep ik een paar passen. Tot hier was Karin gekomen. Nog steeds geen hond te zien, ja toch, er reden auto's en fietsers aan de overkant, maar die besloot ik te negeren. Ik liep nog een paar meter verder en rende snel terug naar de auto. "Nu sta ik voor", zei ik triomfantelijk, terwijl ik op mijn beurt tussen mijn benen wreef.
Uit: De meester spreekt
Eerst en vooral moet je beseffen dat je altijd voor mij moet openstaan, letterlijk. Dat heeft een aantal consequenties. In de eerste plaats zul je nooit, zomer of winter, iets anders aantrekken dan een rok of jurk. Daaronder zul je naakt zijn. Geen slipje of ander ongerief zal je onderlichaam voor mij afschermen en zeker zul je nooit kleding dragen, zoals een panty, die slechts kan worden beschouwd als belediging van mij èn van je eigen lichaam. Als omhulling van je benen zijn je slechts scanti hoses toegestaan. Evenmin draag je kleding, zoals een beha, die je borsten moeilijker bereikbaar maakt, terwijl bovendien je bovenkleding steeds zo gekozen is, dat je borsten van boven of van opzij gemakkelijk bereikbaar zijn.
