Citaten
uit: "Connie, gepijnigd uit liefde"
Connie voelde een felle pijnscheut door haar tepels. Ze schreeuwde van pijn en schrik, maar mijnheer Roberts vond dat ze nog niet genoeg pijn leed en voerde de stroomsterkte op door aan een knopje te draaien. Steek na steek schoot door Connies tepels, telkens heel kort, maar telkens feller.
De kettinkjes met de brede kartelbekken kwamen weer tevoorschijn van onder het bed en Connies jonge, zachte pretlippen werden weer in een bijtende greep genomen en tot het uiterste uitgerekt, zodat de rose binnenkant van haar liefdesorgaan open en bloot voor hem lag.
Haar kut krampte en tot haar eigen verbazing merkte ze dat de gedachte aan pijn haar opwinding verhoogde. "Pijn, pijn, pijn", hamerde het in haar hoofd, terwijl haar hand steeds wilder haar nu kletsnatte gleufje kneedde. Ook de witleren boeien, die ze nog steeds droeg, leken nu opwindend. Hijgend haalde ze adem, met haar hoofd achterover in het kussen. "Pijn, pijn."
Als ze zich over een dossier heen boog, viel haar jurk van voren open en kon hij haar borsten praktisch helemaal zien hangen. Een beha droeg ze duidelijk niet. Toen ze even later op een voet en een knie een dossier zat te bestuderen, kroop haar rok omhoog en meende hij even een donker plekje te zien op haar buik, of in ieder geval miste hij het verwachte wit van een broekje.
Een paar minuten gebeurde er niets, tot ineens een zweepslag Connies billen striemde. (...) Een derde slag volgde en direct daarop een vierde en een vijfde. Mijnheer Roberts sloeg hard en Connie schokte bij elke slag omhoog. Iedere vezel van haar jonge lijf was tot het uiterste gespannen, maar ze slaagde erin niet te schreeuwen. Alleen het felle, gierende inademen bewees hoeveel pijn ze had.
... een dun plankje, met scherpe spijkertjes in de rand, rechtop onder haar billen. Door haar eigen gewicht zouden de spijkertjes steeds pijnlijker in haar billen drukken, maar als ze even bewoog om de pijn te verlichten kon het plankje omvallen en dat was verboden.
Op een gegeven moment knoopte mijnheer Roberts kalmweg haar bloes helemaal los, zodat die onder het lopen een paar centimeter openviel. (...) Ze zag de mensen naar de kier van haar bloes kijken. Sommigen keken snel weg, of wierpen haar een afkeurende blik toe. Anderen lachten, of maakten spottende opmerkingen, maar er waren ook mensen, meest mannen, die haar waarderend en aanmoedigend toeknikten.
Onder veel bekijks maakte Peter de bovenste knoopjes van Connies rokje los. Langzaam trok hij de panden opzij. In het midden werd een donkere schaduw zichtbaar, waarin steeds duidelijker kleine krulletjes waren te onderscheiden. Tenslotte sloeg hij met een gebaar of hij iets kostbaars onthulde, het rokje helemaal open en lag Connie, met een hoogrode kleur, naakt op het gras.
"Je bent een heel mooi meisje, Connie, en dat moet je laten uitkomen. Geniet van je lijf en van het feit dat je een vrouw bent. Wees trots op het verlangen dat je met jouw prachtige meisjeslijf bij mannen kunt opwekken. Beleef de glorie van je lichaam. Ik laat je er nogal exhibitionistisch bij lopen en jij hebt je daar min of meer in geschikt, maar dat is niet genoeg. Je moet iets proberen uit te stralen van: 'Hier kom ìk, Cònnie. Kijk eens hoe mooi en begeerlijk ik ben. Ik weet best dat jullie allemaal hunkeren naar mijn heerlijke lijf. O, het is fantastisch om een vrouw te zijn'. Jij moet dat kunnen, want je hebt pit genoeg."
Ze betrapte zich erop dat ze werkelijk naar pijn verlangde. Of nee, niet naar pijn, niet naar de pijn zelf (die was gewoon akelig), maar naar de hele situatie er omheen, maar de manier waarop mijnheer Roberts dan aandacht aan haar besteedde. (...) Ja, ze verlangde naar pijn, als uiting, misschien wel als hoogste uiting, van zijn liefde en ze zou die pijn zwijgend ondergaan als bewijs van háár liefde.
Haar liefdesknopje, niet langer verborgen door de clit hood, kwam nog des te beter uit doordat mijnheer Roberts aan de basis ervan een fijn, gevleugeld klemmetje had aangebracht, waar het nu, zacht-glanzend, als het ware bovenop lag, alsof het zelf een edelsteentje was. Door de vleugeltjes van het klemmetje werd haar intiemste opening nog net een beetje bedekt. Van die vleugeltjes ging een dun beugeltje omhoog, waarop helemaal bovenin, waar de tere lippen bij elkaar kwamen, een derde edelsteentje was gemonteerd. Zonder dat zou haar open yoni misschien choquerend zijn geweest; nu was het alleen maar ongelooflijk mooi.
Nu bleek waarom hij ook helemaal boven in haar kut een ring had laten plaatsen. Aan deze ring werd een twee centimeter lang kettinkje bevestigd, met daaraan een klein gewichtje. Aan dat gewichtje zaten allemaal millimeter-grote, scherpe puntjes, die onophoudelijk lichte prikjes in haar onbeschermde clitoris gaven, wat zowel lichte pijn als lichte seksuele prikkeling veroorzaakte. Een 'egeltje' noemde mijnheer Roberts het.
Eerst werden haar armen strak op haar rug gebonden, met de ellebogen tegen elkaar, waardoor haar schouders pijnlijk naar achteren werden getrokken en haar stevige borsten extra naar voren priemden. Mijnheer Roberts trok een haak van het plafond naar beneden, haakte die om Connies polsboeien en takelde hem weer op, zodat Connie aan haar polsen kwam te hangen, wat een haast ondraaglijke spanning in haar schouders veroorzaakte. Op dezelfde wijze werden haar enkels strak aan elkaar geboeid en opgetakeld, zodat ze nu aan polsen en enkels hing. Mijnheer Roberts legde een touw over de verbindingsschakels en trok dat zo strak mogelijk aan, zodat haar enkels en polsen naar elkaar toe werden getrokken. Op die manier was ze zeer effectief en zeer pijnlijk kromgesloten, "hogtied", zoals de Engelsen zeggen.
Van elke pols werd een kettinkje bevestigd aan de bovenste zilveren ringen in haar kutlippen, zodat de bewegingsvrijheid van Connies handen aanzienlijk werd beperkt. Connie merkte dat ze, als ze dat even vergat, aan haar kutlippen rukte.
Haar lichaam werd - in de woorden van Schneider: op neukhoogte - op slechts twee scherpgepunte ijzeren staven gelegd, zodanig dat de ene in haar borstbeen prikte en de andere in haar schaambeen. Haar armen en benen werden schuin naar opzij vastgebonden, zodat ze niet kon vallen, maar zo losjes dat haar volle lichaamsgewicht inderdaad op die twee punten drukte. Dat was nog niet alles, want om haar hoofd kreeg ze een knelband, waarmee haar hoofd strak naar achteren werd getrokken. Ook werd er nog een klem op haar ondertanden geplaatst om haar te dwingen haar mond wijdopen te houden.
Deze keer werd haar lichaam zo geplaatst, dat ze met haar gevoelige meisjesspleetje op een dun ijzerdraadje kwam te zitten. Haar armen werden op haar rug gebonden en om te zorgen dat haar lichaamsgewicht precies op haar kut zou drukken, werd haar bovenlichaam omhoog gehesen en op de juiste hoogte opgehangen aan haar tepelringen. Haar benen werden gespreid en om haar nog extra te martelen werden er zware gewichten aan haar kutringen gehangen. Die veroorzaakten veel pijn en verhoogden bovendien het gewicht waarmee haar spleetje op het ijzerdraadje drukte.
Niet op de kut mikte Mark, maar vlak ernaast, iets lager, nog net op het kussentje van haar linker bil. Toen het hete brandijzer haar raakte, schokte Nicolette op, maar ze was machteloos. Vijf lange tellen werd het in haar tere vlees gedrukt en terwijl een schroeilucht zich verspreidde, krijste Nicolette de longen uit haar lijf. Toen Mark het ijzer terugtrok, stond er een vurige, rode S afgetekend op het nog zo jonge billetje.
